Vrolijke verhalen uit een V(euh)antastisch Land

Vandaag weer een verhaal uit de avonturenbox. Vanaf Varanasi zijn we met de auto naar Salauni (of hoe je dit ook schrijft) gegaan. Daar hebben we een nachtje geslapen en de volgende ochtend zijn we weer per auto verder gegaan. In eerste instantie was het plan om per bus te gaan, maar aangezien de stoelen zo dicht op elkaar staan passen we niet in de bus. En om nou zooo lang vast te zitten lijkt ons ook niks. De rit was echt wel heavy, watervallen over de weg, diepe ravijnen en Sas had last van wagenziekte. Maar gelukkig, na 5 uur, komen we aan in Pokhara.

Ruth komt ons ophalen en samen eten we momo's en gaan we naar de base. Dit is nog een avontuurlijk tochtje met de zware backpacks op onze rug, maar goed.. we gaan ervoor ;)

Op de base krijgen we een rondleiding en daarna is het tijd voor het eten. Hier worden wij hartelijk welkom geheten met een applausje.

Maaike wilt graag dat iedereen weet dat zij gewonnen heeft met ligretto, maar daar wilt Ruth het liever niet over hebben en Sas ook niet, want die had geen eerlijke kans gehad.. aangezien Rijn belde ;) (ook niet verkeerd natuurlijk!).

De dag erna aardig vroeg opgestaan, een warm ontbijt genuttigd en daarna per bus naar lake side gegaan. Hier hebben we genoten van een lunch aan het prachtige meer en daarna shopping time! Wiehoeee!

Terug gekomen op de base was het plan om een heerlijke warme douche te nemen. Maar helaas, we moeten natuurlijk ook weten wat Ruth soms doormaakt... de stroom was namelijk uitgevallen en hierdoor was er ook tijdelijk geen stromend water. Maaike - de ongeduldige avontuurier - heeft een bucketshower genomen. Dit houdt het volgende in: je neemt een emmer, vult hem met koud water, gaat naar de douche en tadaaaaa douchen maar! Vergeet vooral je zaklamp niet als je ook nog wilt zien wat je doet. Toen Maaike klaar was toen TADAAAA daar was de stroom weer en ook het water. En toen ging Sas douchen met heerlijk WARM water. Dat was het douche avontuur...

Ruth verdient trouwens ook nog een openlijk bedankje.. dat zij haar kamer heeft aangestaan aan Sas! Super lief! Want Sas kon niet zo goed slapen op de slaapzaal hehe..

De volgende dag sprongen we om 6.30 uur uit ons bed om de besneeuwden bergen te zien. Annapura bergen. Dit was voor het eerst in twee weken dat zij niet verborgen werden achter wolken. Een ware geluksdag (aldus Ruth). Daarna zijn we per taxi naar de Sarancot gebracht. Om de top te bereiken hebben we 45 minuten ons in het zweet gewerkt voor een mooi uitzicht op WOLKEN! Oeps... maar goed, we hebben toch nog vanaf 1592 meter hoogte een mooi zicht gehad op het dal!

Na het klimavontuur was het nog niet gek genoeg en daarom zijn we toen gaan roeien op het meer. Een uur lang hebben wij ons in het zweet gewerkt, waarbij het werk door sommige mensen (we noemen geen namen) niet altijd even serieus werd genomen :P Gelukkig zijn we weer aan de kant gekomen door de mensen die voornamelijk aan de buitenkant zaten... Voor de nieuwsgierige onder ons: check de foto's maar!

Maar goed, we hadden een hoop lol en daar gaat het natuurlijk om en het drankje was wel verdient daarna!

De dag erna was het regen, regen en nog eens regen. Maar hierdoor was het voor Maaike en Sas wel uitslapen en Ruth moest wel vroeg op voor haar laatste Nepali les.

Vanmorgen zijn we vanuit Pokhara met de bus naar Kathmandu gegaan. Een heerlijke tocht met topeten... NOT hehe.. maar goed, we zijn er! En we hebben een prima kamer voor een prima prijs vlakbij het toeristische centrum. Dus we vermaken ons hier wel!

Al moeten we wel eerlijk toegeven dat dta toeristische centrum soms nog moeilijk te vinden is. Wie las ook alweer de kaart? Niemand... foutje! We hebben het voor elkaar gekregen om precies tussen de 2 shop/restaurants gebieden door te lopen en ook nog eens van de kaart van het centrum af te lopen! Gelukkig kan Ruth in het Nepali de weg vragen en zijn we toch nog goed terecht gekomen. En daarnaast kunnen we nu al zeggen dat het morgen shoptime wordt!!!! En dat niet alleen, maar die avonturen houden we voor een later verslag.. want van de culturele uitjes die op het programma staan geven we natuurlijk ook een uitgebreid verslag...

Nog een paar dagen en dan zijn we weer in Nederland (minus Ruth).

Tot de volgende keer, lieve kijkbuiskindertjes...

p.s. wij willen graag bedanken onze manager die dit heeft mogelijk gemaakt, de visagiste, de jongen van het restaurant die een koffie op de rekening heeft gezet die wij niet besteld hadden en zeker niet gedronken, de jongens die ons de weg hebben gewezen en die verbaasd riep: NEPALI!!!! en die dacht dat Ruth Susanne heette, de eigenaar van het guesthouse die ons gematst heeft met de prijs (maar dat moeten we voor ons houden) en daarnaast onszelf natuurlijk... drie fantastische wereldreizigers die heus geen slok teveel ophebben (niet eens 1 slok), maar gewoon melig zijn!


xxxxx
Ons